Eksperti odbacuju DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje)
Naučna validnost DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje ili na engl. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) se našla pod sve češćim i brojnijim napadima ljekara profesionalaca i naučnika eksperata, kao što su Herb Kutchins sa državnog sveučilišta u Californiji i Stuart A. Kirk sa UCLA, koji su istakli da "...postoji dobar razlog zbog kojeg se da zaključiti da su poslednja tumačenja DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) kao kliničkog oruđa nepouzdana uslijed čega se dovodi u pitanje njegova nepouzdanost i dokazanost kao sistema određivanja dijagnoza."
DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) , koga često krasi naziv "smeće od nauke", je izglasan kao jedan od deset najgorih radova iz oblasi psihijatrije ikad napisanih, od strane eksperata za mentalno zdravlje, koji su se okupili na međunarodnom samitu u Engleskoj 2001. godine.
Istina je da svaki put kada pokušamo prilagoditi psihijatriju definiciji prave, odnosno istinske nauke, ona padne na ispitu. Naučni nedostatci DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) se ogledaju u sledećem primjeru, a odnose se na zakašnjele ideje zbog kojih i zavrijeđuju tolike kritike.
Mg. Loren Mosher, profesor kliničke psihijatrije ističe: "DSM-IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) je izmišljotina, odnosno laž za koju se psihijatrija zalaže da bude prihvaćena od medicine uopšte. Oni koji su sa time pobliže upoznati, znaju da je riječ više o političkom, nego naučnom dokumentu... DSM- IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) je postao "biblija" i bestseler koji donosi novac - i velika je greška što nije naišao na odbijanje. To ograničava i definiše praksu što neki uzimaju za ozbiljno, a ostali su realističniji."
I "to je način na koji se zgrće lova. Za istraživačke projekte je lako dobiti pouzdanu dijagnozu. I tu se nameće pitanje, šta nam govore te kategorije bolesti? Ustvari, da li nam na ispravan način prikazuju osobu koja ima problem? Ne, ne predstavljaju, i ne mogu da predstavljaju, jer nije potvrđeno da se psihijatrijska dijagnoza mođe utvrditi na osnovu nekih sopošašnjih obilježje ili kriterijuma. Također ne postoje ni krvni nalazi, niti specifične tjelesne povrede na osnovu kojih se može utvrditi neki značajniji psihološki nesklad."
Margaret Hagen, autorka knjige Whores Of The Court, je odlučno odbacila DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) :"Navodeći lažne 'empirijske' postupke, kao razloge za izmišljanje novih mentalnih poremećaja i sa njima povezane liste simpoma, APA (Američko društvo tvrdi da je ovaj dijagnostički priručnik nastao na naučno dokazanoj osnovi. I to nije ništa više nego nauka po naredbi. Ni kažu da je to nauka, pa prema tome ispada da to i jeste."
Dr. Thomas Dorman, internista i član udruženja Royal College of Physicians of the United Kingdom, ističe: "Ukratko, sav posao oko stvaranja kategorija psihijatrijskih 'bolesti', prvo ih formirajući konsenzusom (saglasnošću), a potom stvarajući za njih dijagnostičke pravilnike, ima za cilj naplatu od osiguranja, što na kraju krajeva psihijatriji, kao aparatu za iznudu novca, daje pseudo-naučni karakter. I naravno, počinioci (psihijatri) otimaju od 'malih' ljudi."
Dr. Jeffrey A. Schaler kaže: "Ako je dokazan samo naučni pojam, ali ne i djelovanje, onda je to samo obična prevara. Dokazanost se odnosi na reprezentovanje i mjerenje do onog stepena, kada ono samo počne dobijati svrhu onoga s čime se reprezentuje i mjeri. Kada dijagnostička mjerenja na reprezentuju ono što im je svrha, tada kažemo da mjerenje nije dokazano. Ako bi poslovne transakcija i trgovine počivale ne tako slaboj dokazanosti, mi bismo rekli da je slaba dokazivost bila instrument u činu prevare. DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje), koga je objavila APA (Američko društvo psihijatara ili na engl. American Psychiatric Association), i koga koriste licencirani psihoterapeuti širom zemlje, je notorni primjer šta je to slaba naučna dokazanost. No, ipak je ona instrument novca od osiguranja da bi se psihoterapije pokrila svoje troškova..."
Herb Kutchins, sa državnog sveučilišta California u Sacramentu, i Stuart A. Kirk, UCLA, autori Making Us Crazy: The Psychiatric Bible and the Creation of Mental Disorders, kažu:
"Tvorci DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) smatraju, da ukoliko se grupa psihijatara složi oko liste (novih), netipičnih ponašanja, da ista ta ponašanja treba proglasiti mentalnim poremećajima. Koristeći se tim načinom stvaranje imaginarnih mentalnih poremaćaja može postati jedna vrsta prljave igre u kojoj skupine različitih ponašanja (sindroma) mogu biti dodane u priručnik."
"...postoji dobar razlog na osnovu kojeg se da zaključiti da su poslednja tuumačenja DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje), kao kliničkog oruđa nepouzdana, uslijed čega se dovodi u pitanje i njegova dokazanost kao sistema određivanja dijagnoza."
"Uistinu postoje razne iluzije o DSM-u (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) i veoma snažne potrebe među njegovim tvorcima da vjeruju da su se njihove naučne fantazije o izvrsnost i korisnosti DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) ostvarile..." "Gorka istina" leži u tome što je DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) "neuspiješno pokušao da medikalizuje mnoge ljudske probleme."
Herb Kutchins i Stuart A. Kirk dalje navode da se "DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) ne može koristiti za razlikovanje mentalnih poremećaja od ostalih ljudskih problema. U praksi se pod tim podrazumijeva da će veći broj ljudi koji nemaju nikakv mentalni poremaćaj (a možda imaju neke druge probleme) biti neprimjereno označeni kao mentalno bolesni, a oni koji su zaista mentalo bolesni neće biti prepoznati kao takvi. Ako je nepouzdanost dijagnoze naširoko prepoznatljiva i ukoliko, uz to, ne postoji naučni uzorak, onda će u javnosti biti rigorozno preispitano označavanje svakodnevnog ponašanja kao indikatora mentralnih poremećaja. Iluzija da su psihijatri ujedinjeni i složni oko uspostavljanja dijagnoze, stvara utisak da je njihov sud profesionalan i tačan."
Edward Shorter, profesor i autor knjige Hystory of Psychiatry , kaže: "Činjenica je da se psihijatrija izdavanjem DSM-IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) nije krenula putem koji vodi u neki novi, ljepši svijet nauke, već naprotiv, stazom koja vodi u provaliju."
Prijavite zločine i kršenja ljudskih prava u psihijatriji
Ako znate slučajeve kršenja ljudskih prava u psihijatriji ili kroz pojedinačne psihijatre ili slučajeve silovanja pacijenata od strane psihijatara, slučajeve ubistava i samoubistava, korupciju u psihijatriji, korupciju pravosuđa kroz psihijatriju i bilo koja druga kriminalna djela, kontaktirajte nas i prijavite zločin.